Opinie: Alexander Scholz

Alexander Scholz. Komt hij of komt hij niet? Hoewel de transfer van de Deense verdediger eergisteren een kwestie van tijd leek, is het plots terug een groot raadsel geworden. Paars-wit belandt andermaal in een transfersoap.


Anderlecht bereikte eergisteren al een akkoord met Lokeren en stemde in met Scholz’ looneisen. Alles leek in kannen en kruiken. Tot Standard op de proppen kwam.

Duchâtelet en co ‘vergaten’ contact op te nemen met Lokeren en boden Scholz een hoger loon dan hij bij Anderlecht zou krijgen. Bovendien vonden ze het nodig hem er op te wijzen dat hij zware concurrentie zou krijgen bij Anderlecht.

Natuurlijk is er meer concurrentie bij Anderlecht dan bij Standard. Dat kan ook moeilijk anders als je iedereen die een beetje kan voetballen meteen verkoopt. Maar dat even terzijde.

Speelt Scholz in februari voor Standard? Natuurlijk niet. Duchâtelet is helemaal niet geïnteresseerd in de Lokeren-verdediger. Roger Lambrecht vraagt een bedrag rond de twee en een half miljoen euro. Voor Standard zelfs eerder drie.

In de drie en een half jaar dat hij voorzitter is van Standard betaalde hij nog maar één keer meer dan twee miljoen euro voor een speler. 2,4 miljoen voor Jeff Louis. Waarschijnlijk dacht hij dat het twee spelers waren. Louis stond trouwens ook op het verlanglijstje van … u kan het al raden.

Duchâtelet gaat zijn transferrecord wellicht niet evenaren of verbreken voor een verdediger. De zelfverklaarde koning van de ethiek hekelde in het verleden al malafide makelaars die clubs tegen elkaar uitspeelden om een hoger loon voor hun speler te bedingen. Hij
pleitte ook voor een loonplafond voor voetballers. Nu drijft hij schaamteloos het salaris van Scholz op.

En dat allemaal om goodwill te creëren bij zijn eigen aanhang. Een aanhang waar hij bang van is. Zeker in aanloop naar 25 januari. Wanneer een voormalige aanvoerder van de Rouches een paars-wit shirt aantrekt, omdat Roland liever wat meer geld doorschoof naar zijn eigen bankrekening in plaats van te investeren in een topspeler.

Natuurlijk ligt de schuld niet alleen bij Duchâtelet. Scholz lijkt het smerige spelletje zelf maar al te graag mee te spelen.

Begin januari prees naamgenoot Alexander Milosevic Anderlecht de hemel in. Hij wou dolgraag naar Brussel komen. Tot Besiktas met een pak geld op de proppen kwam. Milosevic trok naar Turkije.

De daaropvolgende uren en dagen belandden er tientallen mails in mijn virtuele brievenbus. De inhoud bijna identiek: “Voetbal is geen sport meer. Het draait enkel nog om geld.”

Als er nu één speler was, van wie je kon verwachten dat hij die stelling zou tegenspreken, was het Scholz wel.

Want die Scholz … Was dat geen student filosofie die stopte met voetballen om naar Santiago de Compostella te wandelen en na te denken over het leven? Die bij een Duitse constructiefirma ging werken en met dat geld de Himalaya beklom. Die verklaarde niet geïnteresseerd te zijn in exclusieve wagens en dure villa’s.

Als zelfs die aan zijn zelfverklaarde ideale volgende stap twijfelt voor een paar procent extra loon … Bij welke voetballer draait het dan uiteindelijk niet om geld?

De kans dat Scholz op het einde van de maand voor Anderlecht speelt is en blijft groot. Maar een pak paars-witte supporters zijn weer een stukje liefde voor het voetbal kwijt. Misschien is er ook wel een stukje naïviteit vervangen door wat meer realisme. Dan heeft Roland Duchâtelet het Belgische voetbal toch nog iets bijgebracht.

Alle opmerkingen, vragen of suggesties zijn welkom op [email protected]