Weiler blikt (kort) terug

INTERVIEWS Aan de vooravond van de match België-Zwitserland van vorige vrijdag had La Dernière Heure een gesprek met René Weiler.  Door de lichte aardschok die vorige week de Belgische voetbalwereld dooreenschudde, verdween het interview even naar de achtergrond, maar hieronder krijgt u een korte résumé van wat de Zwitser zoal kwijt wou.

Onze gewezen coach is sedert juni aan de slag als T1 bij het Zwitserse FC Luzern.  Een bescheiden club met een bescheiden budget weliswaar, maar hij wou graag opnieuw in zijn thuisland werken, vooral omdat hij het belangrijk vindt om dichter bij zijn familie te zijn en zijn kinderen van nabij te zien opgroeien.  De reden ook waarom hij niet inging op een eerder aanbod uit Saudi-Arabië.
 
Aan zijn Belgische periode zegt Weiler hoofdzakelijk mooie herinneringen over te houden, al viel het overlijden van zijn vader begin 2017 hem erg zwaar en betreurt hij ook de niet aflatende kritiek aan zijn adres en de manier waarop het verhaal eindigde.
 
Eén van die kritieken, dat hij te weinig kansen gaf aan jonge spelers, pareert hij door te verwijzen naar jonge spelers als Roef en Sowah die onder hem speelgelegenheid kregen, en vooral naar Tielemans en Dendoncker die onder hem als spelers vooruitgang boekten en wier marktwaarde ook flink de hoogte inging.
 
Daarnaast mogen we volgens hem ook niet vergeten dat de hoofddoelstelling het behalen van de landstitel was.
 
Geconfronteerd met de naam van zijn opvolger bij Anderlecht, Hein Vanhaezebrouck, zegt hij dat hij het sinds zijn vertrek niet meer echt van nabij gevolgd heeft, er wel aan toevoegend dat voetbal gebaseerd op balbezit hem snel verveelt. 
 
Ter illustratie verwijst hij hierbij ook naar het voorbije WK waarvan hij vooral onthoudt dat je met louter balbezit geen matchen meer wint. 
 
Over tradities wou hij nog kwijt dat die er zijn om in ere gehouden te worden, wat niet hetzelfde is als in het verleden blijven steken.  “Je wint er geen matchen mee”.