Opinie: het bierglas is halfvol

OPINIES Waarom kent iedereen de term ‘worstcasescenario’ en moet een redacteur van Anderlecht-online opzoeken of de term ‘bestcasescenario’ wel bestaat? Omdat er te veel pessimisme in de wereld is? Wel, laat het glas dan nu eens halfvol zijn. 
 

“Wij treuren niet langer dan nodig over dingen waaraan niets valt te doen. Ondanks de tegenslagen doen wij altijd verder”, zong Luc De Vos in 2000. Ja, we hadden veel meer verwacht van de afgelopen transferperiode. Maar nee, we gaan daar niet over blijven zeuren tot in januari.

​Anderlecht investeerde deze zomer ongeveer één derde van de miljoenen van uitgaande transfers in vervangers. We verweten het bestuur al vaker een gebrek aan sportieve ambitie en daar blijven we ook bij. Op korte termijn alleszins. Want wat als er weldegelijk een strategie achter zit? Een strategie die op middellange termijn goed is voor de club?

​Sinds 2010 investeerde Anderlecht ongeveer 40 procent van de transferinkomsten in nieuwe spelers. Bij Standard ligt dat op 55 en bij Genk op 60. Club Brugge zit aan 94 procent en AA Gent zelfs aan 147.

​Bovendien ligt de loonlast de laatste jaren een pak lager dan in de jaren met Milan Jovanovic en Dieurmerci Mbokani.

​Anderlecht is op dit moment zelfs zuiniger dan de 42 procent die Standard realiseerde in de jaren onder “uitzuiger” Roland Duchâtelet. Hier beland je op het kruispunt tussen worstcase-  en bestcasescenario. Verdwijnen al die miljoenen in de zakken van aandeelhouders? Of schuilt er een ander motief achter dat spaarzame gedrag?

Dat motief zou wel eens het Europa Stadion kunnen zijn.

Het budget van Gent verdubbelde omdat hun gemiddelde bezoekersaantal dankzij het nieuwe stadion met 80 procent steeg. (van 10.000 naar 18.000)

​Anderlecht zit momenteel aan een plafond van 21.500 zitjes. Tegen 2019 worden dat er 60.000. bijna drie keer zoveel dus. Paars-wit zal er echter een serieuze huur moeten betalen en kan het zich dus niet permitteren om er gemiddeld voor 25.000 man te gaan spelen.

​Gisteren verscheen de nieuwe lijst van de rijkste Belgen. In de lijst opvallend veel mensen uit het voetbal. Niet enkel elf rode duivels, maar ook heel wat eigenaars van voetbalclubs. De familie Coucke (Oostende) op twaalf, familie Duchâtelet (ex-Standard) op vijftien en de familie Verhaeghe (Club Brugge) op vijftig.

De familie Vanden Stock-Collin moet het doen met plek 459 en een geschat vermogen van 22 miljoen euro. Waar staat Alexandre Vandamme in die lijst? Twee keer raden.

De AB Inbev-families (de Spoelberch, de Mévius en Vandamme) staan op één met een geschat vermogen van meer dan 42 miljard euro. Dat is ongeveer tweeduizend keer meer dan de clan Vanden Stock-Collin.

Roland Duchâtelet was eigenaar van Sint-Truiden toen hij een overnamebod van Standard bestudeerde, er een buitenkans in zag en de club uiteindelijk zelf kocht.

​Maar wat is Vandamme met Anderlecht van plan? Elk jaar tien miljoen winst maken? Als we er simplistisch van uitgaan dat (als belangrijkste pion in het netwerk) één derde van de 42 miljard van hem is, beschikt hij zelf over een vermogen van 14 miljard.

Dat is meer dan Tamin ben Hamad Al Thani (de sjeik van Paris Saint-Germain) en Roman Abramovic (Chelsea) … samen.

​Omgerekend is tien miljoen per jaar voor hem dan (om het toepasselijk te houden) niet meer dan één pintje per maand voor een “gewone werkmens.” Wilt u zich de haat van enkele honderdduizenden supporters van Anderlecht op de hals halen om één pintje per maand extra te verdienen? Ik dacht het niet.

​Vandamme houdt zijn privéleven angstvallig afgeschermd loopt dus niet het risico om belaagd te worden zoals Duchâtelet. Toch geloven wij niet dat hij van plan is om de club leeg te zuigen. En als hij dat toch probeert, zullen wij er wel voor zorgen dat de Anderlechtcafés Maes verkopen in plaats van Stella of Jupiler.

Nee, het bierglas is halfvol.  De Ghelamco Arena stuwde Gent op korte termijn naar de Belgische titel. Wij hebben het niet voor sjeiks die ettelijke miljoenen in een club stoppen en alles weer verkopen als ze het beu zijn.

​Maar wat doet het Eurostadion met Anderlecht als Vandamme gewoon de Marc Coucke-mentaliteit (Ik hoef geen geld uit de club te halen en als het even moet pomp ik er wel nog eens een miljoentje bij) hanteert?

Met de juiste sportieve ambities, speelt Anderlecht in 2019 gemiddeld voor 50.000 supporters. Dat is een stijging van ongeveer 150 procent tegenover vandaag en geeft de club een enorme boost en aansluiting bij de Europese subtop.

Wij dromen er al lang van om nog eens een Europese trofee te winnen. Zelfs met stadion van 200.000 zitjes is die met de grote oren onrealistisch voor een Belgische club. Maar de Europa League? Pourquoi pas?

In feite is het simpel. Ofwel is het Jupiler-glas halfvol en is Anderlecht sinds enkele jaren aan het sparen om tegen het einde van dit decennium zwaar uit te halen en het Eurostandion te vullen.  
In het Andere geval is het Maes-glas halfleeg en willen de aandeelhouders enkel winst maken en wordt Anderlecht een ordinaire opleidingsclub die niets meer te zoeken heeft in Europa en voor een schrikbarend leeg stadion zal spelen.

Het wordt vreselijk interessant. In tussentijd zullen wij het wekelijkse penaltyfoutje van Kara er maar bijnemen.