Portret: Peter Zulj

OPINIES Peter Zulj is de eerste echte inkomende transfer van deze winter. Omdat er de afgelopen dagen en uren al heel wat onwaarheden en ongenuanceerde info over de middenvelder naar buiten zijn gekomen, ging Anderlecht-online wat dieper graven. Een portret van 'de beste speler van Oostenrijk’ en de rol die hij kan gaan spelen bij de grootste club van België.  
 

Het Nieuwsblad’ noemde Zulj gisteren “de broodnodige nieuwe nummer tien van Anderlecht” en “niet de allersnelste.” In 65 wedstrijden voor Sturm Graz scoorde hij vijftien goals en gaf hij 23 assists.

“Niet de allersnelste” is vaak een voorzichtige omschrijving van “traag.” In combinatie met “nummer tien” deed dat wellicht niet enkel onze redactie aan een huidige speler van Anderlecht denken: Ryota Morioka.

Het eerste opzoekwerk stemde ons ook niet meteen vrolijk. De statistieken van Morioka bij Waasland-Beveren waren namelijk een stuk beter dan die van Zulj bij Sturm Graz. Hoewel Morioka die verzamelde bij een kleinere club in een grotere competitie.

Net als de Japanner speelde ook Zulj tot zijn 25 jaar enkel in zijn geboorteland. Meestal ook geen goed teken. En de beste voetballer van Oostenrijk? Hebben we ook al niet eens de beste voetballer van Roemenië gehad op die positie? Ja, maar…

Geen zuivere nummer tien

Er zijn echter ook enorme verschillen tussen Stanciu en Morioka enerzijds en Zulj anderzijds. De Oostenrijker is namelijk geen zuivere nummer tienzoals hij her en der wordt aangekondigd. In zijn 65 wedstrijden voor Sturm Graz stond hij maar negen keer echt op de tien. Meestal speelde hij met een middenvelder naast zich en drie aanvallers ervoor of met een andere middenvelder (dit seizoen vaak Otar Kiteishvili) en twee spitsen voor zich.

Wat uiteraard niet wegneemt dat Zulj offensieve kwaliteiten heeft: hij heeft een pass in de benen, beschikt over een goed positiespel en dito vista. Hij heeft een dribbel in de voeten en kan een bal bijhouden. Hij is offensief goed, maar niet buitengewoon.

Hij heeft Anderlecht-DNA, maar niet het profiel van een Pär Zetterberg, Alin Stoica of Ahmed Hassan. Vergelijken met dat andere (zogenaamde?) paars-witte target Alejandro Pozuelo heeft ook geen zin.   Gelukkig volgt er een opnieuw een ‘maar.’

Complete middenvelder

Zulj is namelijk een completeof een moderne middenvelder. Hij is geen pitbull zoals Adrien Trebel en zal niet zoveel ballen recupereren als Sven Kums, maar is groot (1m85) en fysiek sterk.

Sinds Kums in de zomer van 2017 neerstreek in het Vanden Stockstadion is zijn –gebrek aan- complementariteit met Trebel een frequent gespreksonderwerp. Niet in het minst omdat Hein Vanhaezebrouck dat probleem al aankaartte toen hij zelf nog bij Gent zat. “Omdat het allebei geen zuivere nummers zesof tienzijn. Omdat ze allebei graag het spel verdelen.” Laat dat nu ook van toepassing zijn op Zulj…

Indeling middenveld

Sinds het vertrek van Leander Dendoncker heeft Anderlecht geen echte zes meer. Albert Sambi Lokonga werd daar al uitgespeeld, maar zijn seizoen zit er op door een blessure. Yevhen Makarenko fungeerde in zijn carrière al veel vaker als linksback dan om het even waar op het middenveld en kon ons bovendien ook nog niet overtuigen.

Entrez, Sieben Dewaele. De 19-jarige middenvelder mocht mee op winterstage met de A-kern. Hij zat  dit seizoen al eens op de bank in de –overbodige- thuiswedstijd tegen Spartak Trnava en beschikt over een defensief / defensiever profiel.

Fred Rutten koos in de twee oefenwedstrijden op stage voor een 4-3-3 met een driehoek op het middenveld met de punt naar achter. Dewaele én Edo Kayembe kregen in de oefenwedstrijden hun kans in die punt naar achter.

Zulj is dus geen echte nummer tien, maar aangezien Anderlecht wellicht zonder echte nummer tiengaat voetballen, is dat geen probleem.

Tien, acht, zes. Op zich zijn het niet meer dan cijfers om het allemaal wat bevattelijk te houden. Maar Zulj, Trebel en Kums hebben allemaal aardig wat offensieve én defensieve kwaliteiten. De ene zal niet het vuile werk (moeten) opknappen voor de andere die de ene geniale pass na de andere geeft. Nee, ze zullen elkaar moeten begrijpen en kunnen dan eindeloos van positie wisselen.

Met Yari Verschaeren en Makarenko en eventueel Morioka en Dewaele heeft Rutten dan nog opties genoeg om defensiever of offensiever bij te sturen of de driehoek om te draaien.

Conclusie

De Oostenrijkse competitie is echt wel een stuk beter dan de Roemeense. Het verschil met de Jupiler Pro League is niet te onderschatten, maar ook niet onoverbrugbaar.

Zulj is 25 en heeft intussen al meer dan tweehonderdvijftig profwedstrijden op de teller. Hij combineert de nodige ervaring met een mogelijke winstmarge bij een latere doorverkoop.

We snappen de twijfel over een speler die tot zijn 25^e in eigen land blijft spelen, maar soms is dat ook gewoon onderdeel van een goed uitgestippeld carrièreplan. Niet elke speler ontwikkelt zich even snel.

Laat ons de nacht na het Gala van de Gouden Schoen nog twee voorbeelden aanhalen. Leandro Trossard en Hans Vanaken voetbalden op hun 21^e allebei nog in de Belgische tweede klasse en speelden tot op vandaag nog niet in het buitenland. Die eerste zal bijna 25 zijn als hij deze zomer –hoogstwaarschijnlijk- naar het buitenland trekt, Vanaken zelfs bijna 27.

Elke voetballer schrijft zijn eigen verhaal op zijn eigen tempo. Zulj is geen Pozuelo, Morioka, Vanaken of Zetterberg. Zulj is… Zulj.      

Natuurlijk is hij niet de mirakeltransfer die Anderlecht plots naast Racing Genk zal hijsen bij de bookmakers. En uiteraard zal hij een paar weken nodig hebben om zich in te passen. Maar de Oostenrijker lijkt na Kara Mbodj wel een tweede meerwaarde voor de paars-witte kern.  

Natuurlijk moet en zal er nog versterking bijkomen. Natuurlijk mag er na een resem mislukte transferperiodes getwijfeld worden aan een nieuwkomer. Maar zul(l/j)en we hem op het minst het voordeel van de twijfel geven?