27 jaar geleden overleed Ludo Coeck

Twee dagen na een zwaar auto-ongeluk overlijdt op 9 oktober 1985 Ludo Coeck. Hij speelde meer dan 10 jaar voor paars-wit en wordt beschouwd als een van de talentrijkste spelers uit de geschiedenis van het Belgisch voetbal.


De 17-jarige Coeck kwam in Anderlecht terecht in een team bestaande uit onder meer François Van der Elst, Rob Rensenbrink, Paul Van Himst, Hugo Broos en Gilbert Van Binst. Trainer Georg Kessler liet hem in november 1972 debuteren in de topper tegen Standard Luik. Een maand later scoorde hij tegen Sint-Truiden VV zijn eerste doelpunt voor paars-wit.
In zijn tweede seizoen brak Coeck onder trainer Urbain Braems volledig door. Hij werd een vaste waarde en had een belangrijk aandeel in het behalen van de landstitel. Coeck was een intelligente voetballer, die goed het spel las en over een uitstekende traptechniek beschikte. Met zijn loodzware linker zorgde hij regelmatig voor doelgevaar.

Europees succes
Midden jaren 70 heerste Coeck centraal op het middenveld bij Anderlecht. Met Arie Haan aan zijn zijde ontpopte Coeck zich tot één van de sterkhouders bij Anderlecht. Hij werd de spelverdeler van het team en bereikte met Anderlecht in 1976 de finale van de Europacup II. In die finale raakte Coeck na een half uur geblesseerd. Anderlecht won uiteindelijk met 4-2 van West Ham United.
Vanaf dan werd Coeck steeds vaker het slachtoffer van blessures. Zijn zwakke enkel was vaak de boosdoener. Coeck miste regelmatig wedstrijden, ging vaak onder het mes, maar bleef ondanks zijn blessures een titularis. Onder trainer Raymond Goethals, die hij nog kende van bij de nationale ploeg, hoefde hij niet voor zijn plaats te vrezen. In 1978 won hij in Parijs voor de tweede keer met Anderlecht de Europacup II.

Blessureleed
In 1979 liep Coeck een zware knieblessure op. Critici noemden het zelfs het einde van zijn carrière. Coeck werd afgeschreven, maar revalideerde en kwam na een afwezigheid van 9 maanden terug in het eerste elftal van Anderlecht. In september 1981 werd Coeck tijdens een Europese wedstrijd tegen Widzew Łódź zwaar getackeld. Hij werd van het veld gedragen en bleef opnieuw maanden aan de kant. Weer vreesde men ervoor dat hij nooit nog zijn oude niveau zou halen. Bovendien liep zijn contract bij Anderlecht af en leek de club hem met Lierse SK te willen ruilen voor topschutter Erwin Vandenbergh. Verder was er ook interesse van FC Köln en AA Gent, maar Coeck herstelde, speelde het WK en verlengde zijn contract voor twee seizoenen. Enkele maanden later greep hij net naast de Gouden Schoen.

UEFA Cup
Trainer Tomislav Ivic schoof Coeck begin jaren 80 een rij achteruit. Coeck werd een libero, maar daar vond hij het zelf nog te vroeg voor. Coeck kon zich op zijn nieuwe positie niet meer manifesteren in aanvallend opzicht. Na het ontslag van Ivic werd Coecks ex-ploegmaat Paul Van Himst hoofdcoach. Van Himst schoof Coeck op het middenveld opnieuw naar voren. Coeck werd de nummer 10 van Anderlecht en stootte in 1983 met paars-wit door naar de finale van de UEFA Cup. Met zijn boezemvriend Juan Lozano aan zijn zijde speelde Coeck uitstekend. Anderlecht versloeg in de finale Benfica en veroverde zo voor het eerst de UEFA Cup.

Ludo Coeck heeft ook plaatsje in onze sectie met sterspelers.

Bron: wikipedia