"Zelfs tijdens de match bid ik”

Anderlecht heeft een nieuwe publiekslieveling: Frank Acheampong. Het Belang van Limburg vond het hoog tijd om kennis te maken met het jonge Ghanese spurtwonder.


Iedereen in Anderlecht noemt hem "Franky" en men lacht soms wel eens met zijn kleine gestalte. Maar hij beschikt over een aanstekelijke lach waardoor hij de anderen vaak op de lachspieren werkt. "Ik ben niet groot, maar ik kan wel hoog springen", lacht de Ghanese linksbuiten die zich vloeiend in het Engels uitdrukt.

Zijn begeleider trakteert hem telkens op een etentje wanneer hij scoort. Maar toch staat hij nog niet dik. "Vorige woensdag zijn we in een Thais restaurant pas voor de eerste keer gaan eten. Het tweede etentje moet er nog van komen. Kaw pad kai (gebakken kip met rijst) is mijn lievelingsgerecht, want dat was zowat het enige dat ik lustte toen ik in Thailand speelde."

Hij vertelt ook hoe hij in Thailand is terechtgekomen, toch niet meteen een droombestemming voor een voetballer. "Ik wilde Afrika verlaten en dacht dat ik me ergens anders beter zou kunnen ontwikkelen. Ik kon gaan testen bij Al Jazeera in Dubai, maar mocht er niet blijven. Daarna ontving mijn manager een aanbieding van Buriram United in Thailand. Ik stemde hiermee in, want Thailand was een opkomend voetballand en zag het als een ideale tussenstap."

"In het begin was ik erg ongelukkig in Thailand, omdat het Thaise leven me niet beviel. Ik kwam als jonge kerel in een wereld terecht die me daarvoor totaal vreemd was. Het was een ware cultuurschok. Ik had problemen met de taal, het vreemde voedsel en het verschil in religie want ik ben een christen terwijl Thailand boeddhistisch is. Het Thaise nachtleven kon me niet boeien, want in Bangkok zit het vol met ladyboys, mannen die zich als vrouw verkleden. Dat was wel schrikken, want je zou het niet eens merken als ze het je niet vertelden. Daarom bleef ik liever in het complex van de club. In het begin heb ik op mijn kleine kamer veel uren doorgebracht met bidden en mezelf moed in te spreken. Om succes te boeken, moet je soms door de zure appel heen bijten."

Naast de eenzaamheid moest hij ook nog het verlies van zijn vader verwerken. "Dat kwam zeer hard aan, want ik ben even daarvoor nog in Ghana geweest om hem te bezoeken. Zijn gezondheidstoestand was slecht, maar leek zich te verbeteren toen ik naar Thailand vertrok. Volgens de dokters zou hij genezen, maar een maand later is hij gestorven."

Veel tijd om bij zijn dood stil te staan had hij niet, want twee dagen na zijn vaders overlijden moest Acheampong de halve finale van de beker spelen. "De manager raadde me aan om niet te spelen, maar ik wilde niet luisteren. Het zou mijn vader toch niet terugbrengen als ik op de tribune zou zitten en heb ik dus de steun van God gevraagd. Het heeft geholpen want ik maakte het winnende doelpunt in de laatste minuut van de wedstrijd! Ik kon niets anders doen dan huilen."

Zijn Thais avontuur werd een groot succes. Hij scoorde zeventien doelpunten, won vijf trofeeën en werd zelfs vergeleken met Yaya Soumahoro (nu AA Gent) die toen ook in Thailand speelde. Zijn populariteit kende een ongeziene hoogte, waardoor iedereen hem smeekte om de Thaise nationaliteit aan te nemen. "Maar dat kreeg ik niet over mijn hart, want ik hou nog te veel van Ghana", vertelt hij.

De sympathieke vleugelspeler heeft het ook over zijn leven in België. "Ik ben al gesetteld en woon samen Massimo Bruno, Chancel Mbemba en Andy Najar in hetzelfde gebouw. Om onze zinnen te verzetten spelen we vaak ’s avonds FIFA waarin ik vaak met Barcelona speel terwijl de anderen Anderlecht kiezen. Maar ik maak Anderlecht altijd af", lacht hij. In zijn vrije tijd neemt de Ghanees rijlessen of bid hij tot God. In het weekend gaat hij met Andy Najar naar de kerk. "Maar ik bid zelfs in de kleedkamer en tijdens de wedstrijd."

Wat spreekt hem zo aan in Anderlecht? "Anderlecht is voor mij de juiste club volgens Yaw Preko en Nii Lamptey. Zij geven me nog altijd advies. Preko is mijn hulptrainer bij de U20 van Ghana en Lamptey heeft een voetbalacademie in Ghana. In België zijn er ook veel Ghanese spelers zoals Daniel Opare van Standard, Nana Asare van AA Gent, Adu van Club Brugge ... Speelde Eric Addo vroeger ook voor Club Brugge? Dat wist ik niet."

Acheampong kon ook op interesse van AC Milan rekenen, maar naar eigen zeggen heeft hij er nooit aan gedacht om voor AC Milan te spelen. "Ik zit hier goed, want ik kan mijzelf verbeteren. Hoewel ik al belangrijke doelpunten met rechts gemaakt heb, is mijn rechtervoet mijn zwakke punt. Bovendien moet ik nog mijn kopspel verbeteren. Mijn ploeggenoten konden mij niet meer als 'kleine' uitlachen toen ik in de finale van de Viareggio Cup een kopbaldoelpunt maakte en dat deed enorm deugd", lacht de Ghanees.

Thaise journalisten noemden hem de 'Ghanese Messi' omdat hij evengroot (of evenklein) is als het Argentijnse wonder, namelijk 1,69 meter. En zijn Twitteraccount heet "okebomessi 10". "Ik ben een grote fan van Messi, kopieer hem zelfs maar uiteindelijk blijf ik nog altijd Frank Acheampong. In Ghana noemden ze mij Okebo, verwijzend naar een voetballer met dezelfde speelstijl."

Tegen AA Gent en Waasland-Beveren scoorde hij telkens, na een lange uittrap van Silvio Proto, met een lange, supersonische sprint. "Silvio had al eerder aangegeven dat wij samen veel doelpunten kunnen maken, omdat hij ver kan uittrappen en ik snel ben. Ik ren voor mijn leven telkens hij uittrapt. 'The sky is the limit' zei mijn moeder Rose altijd. Je kunt veel als je er zelf in gelooft. Mijn vriendin, die nog in Ghana woont, en mijn moeder zijn schatten van vrouwen. Ik zou voor mijn moeder graag een huis kopen in België, want ze heeft zoveel voor mij en drie broers gedaan. Mijn jongste broer is zelfs zo snel als ik."

Hij vertelt ook van waar zijn snelheid komt. "Eigenlijk was ik vroeger een trage slak en daarom koos ik er als kind zelf voor om elke dag een berg op te rennen. Met als resultaat dat ik vandaag één van de snelsten van Anderlecht ben, samen met Massimo Bruno, Matias Suarez en Cheikhou Kouyaté. Maar ik zou niet weten wat mijn tijd zou zijn als ik de 100 meter sprint moest afleggen. Ik ben snel, maar ik zou tegen Usain Bolt zelfs niet op de foto staan", schatert hij.