Biglia: "Ik mis mijn vader nog elke dag"

Afgelopen zomer stierf de vader van Lucas Biglia. In de kranten praat hij vandaag voor het eerste hierover. "Nooit zat ik zo diep als de afgelopen drie maanden. Ik probeer uit de put te klimmen, maar de pijn gaat nooit meer weg."


In juli werd Lucas Biglia van trainingskamp weggeroepen om in allerijl naar Argentinië terug te keren. Zijn vader was ernstig ziek en was in kritieke toestand in het ziekenhuis opgenomen. Bij Biglia's aankomst, bleek zijn vader al overleden te zijn. Zijn familie besloot hem niets te zeggen om hem te sparen tijdens de 22 uur durende vliegreis. "Ik heb het er moeilijk mee dat ik niet bij hem was toen hij stierf. Toen ik hoorde dat hij dood was kon ik niet meer op mijn benen staan. Ik ben dertig minuten moeten gaan zitten om het te laten doordringen. Dat was de zwaarste beproeving in mijn leven."

"Ik heb zoveel aan hem te danken. Hij was niet alleen een vader, hij was ook mijn vriend, mijn gids en mijn toeverlaat", vertelt Biglia in Het Nieuwsblad. "Hij was de eerste die in mijn voetbalcarrière geloofde en heeft me alles in het voetbal en het leven geleerd. Als ik me nu klaarmaak om te gaan trainen, moet ik daar vaak aan denken. En dan steekt de pijn opnieuw op."

"Na de dood van mijn vader zat ik mentaal in de put. Het was moeilijk om mijn familie achter te laten in Argentinië en mijn hoofd weer bij het voetbal te krijgen. Heel stilletjes aan begint dat nu toch te lukken. Maar vaak is het toch nog moeilijk. Als ik bijvoorbeeld mijn jongste broer aan de telefoon hoor huilen."