Het DNA van RSCA volgens 'Garrincha' (31)

WEBSITE We ontvingen reeds verschillende honderden inzendingen van onze bezoekers voor de rubriek "het DNA van RSCA". Vandaag delen we de inzending van één van onze webteamleden: Garrincha. Deelnemen kan nog steeds via deze link. Alle resultaten worden verwerkt in een mooi overzicht en een aantal vinden hun weg naar een nieuwspost. Veel leesplezier!

Als je Anderlecht met een muzieknummer moest vergelijken, welk nummer zou dit dan zijn en waarom?
Ik vergelijk Anderlecht niet met een nummer, maar met een artiest: Bruce Springsteen en zijn E Street Band. In de muziekwereld is er een adagium dat luidt 'er zijn twee soorten mensen: fans van Bruce Springsteen en zij die hem nog nooit live hebben gezien'. Dit moet ook voor Anderlecht gelden. Springsteen en zijn E Street Band dat is ieder optreden weer opperste bezieling en speelvreugde. Als publiek voel je het enthousiasme van de band en word je hierin meegezogen. Stuk voor stuk zijn het rasmuzikanten die erin slagen om hun immense talent op wonderbaarlijke wijze te laten samen passen en elkaar naar een nog hoger niveau stuwen. Als ik toch één nummer moet kiezen, dan ga ik voor 'Jungleland'. In de geoliede machine die alles kapot speelt, krijgen achtereenvolgens de viool, piano en saxofoon de ruimte voor een verbluffende solo. Ook Anderlecht moet een machine zijn die alles kapot speelt, het publiek laaiend enthousiast maakt en artiesten zoals Wilhelmsson of Suarez de ruimte geeft om hun ding te doen.

Waarom werd je ooit fan van Anderlecht en niet van een andere club?
Anderlecht-supporter worden was voor mij geen keuze. Als kleine jongen brachten mijn nonkels me de liefde voor paars-wit bij. Ik heb er nooit spijt van gehad of van club willen veranderen. De waarden waar Anderlecht voor staat, het DNA van de club, zijn me op het lijf geschreven.

Welke speler(s) noem jij een echt Anderlecht-icoon en waarom?
Het proto-type van de Anderlecht-speler is voor mij Vincent Kompany. Jeugdproduct, Brusselaar, tweetalig, technisch onderlegd, een enorme persoonlijkheid op en (nog meer) naast het veld. Verder zijn iconen voor mij spelers die meerdere seizoenen voor de club speelden, spelbepalend waren en waarvoor het publiek naar het stadion kwam. Het laatste Anderlecht-icoon is voor mij Pär Zetterberg. Verder denk ik voor de laatste 25 jaar aan Luc Nilis, Marc Degryse, Walter Baseggio en in iets mindere mate Nicolas Frutos.

Welk memorabel moment (of memorabele wedstrijd) zal je voor altijd bij blijven en waarom?
Anderlecht - Club Brugge van 23 maart 2003. Met de jongeren Olivier Deschacht (22 jaar), Goran Lovre (21 jaar), Gabriël 'Junior' Ngalula (20 jaar), Martin Kolar (19 jaar) en Aruna Dindane (22 jaar) in de basiself droogde Anderlecht de Brugse leider af met 5-1. Lovre, Junior en Aruna scoorden zelfs. Deze vijf jongen speelde samen met jeugdproduct Baseggio, clubmonumenten De Boeck en Doll en buitenlanders-met-een-meerwaarde Zitka, Tihinen en Jestrovic. Wat deze zege nog mooier maakt, is dat beide clubs niet speelden met een sponsor op de borst, maar met de tekst 'Go for Fair Play' (een gevolg van de uit de hand gelopen heenwedstrijd).

Wat maakt Anderlecht uniek? Wat vind je bij een andere club niet terug?
Meer dan eender welke club in België staat Anderlecht voor waarden en prestige. Winnen op zich is niet voldoende, de manier waarop is net zo belangrijk. Dan heb ik het over mooi voetbal, maar ook over waardig ten strijde trekken en die waardigheid behouden bij een nederlaag. Wie voor Anderlecht speelt, moet fair play hoog in het vaandel dragen en als voetballer of coach en van onbesproken gedrag zijn. Kritiek op pers of scheidsrechters hoort niet op Anderlecht, geen toestanden à la Sa Pinto of Preud'homme in het Astridpark.

Bedankt voor de prachtige antwoorden, Garrincha!