De entree van Roger

VRIJDAG, 9 AUGUSTUS 2019, 19:13 - Heyoka
Anderlecht-Online No Image Found

INTERVIEWS - OPINIES“Alle begin is moeilijk,” moet zo stilaan Marc Coucke’s meest positieve gedachte aan Anderlecht zijn. Uit verschillende hoeken krijgen man en club al dan niet goedbedoelde meningen, opinies en oplossingen voorgeschoteld. Het voorlopige laatste kunststukje komt van dhr. Roger Vanden Stock, hierbij gretig bijgestaan door Hugo Camps. Tijd misschien voor een objectief kijkje naar Rogers beginjaren bij Paars en Wit?

Roger neemt de fakkel over van zijn vader Constant bij aanvang van het seizoen 1996 - 1997. Anderlecht kent moeilijke tijden, moest het seizoen voordien in de Champions League voorronde de duimen leggen voor Ferencvaros, met de toen 74-jarige Raymond Goethals als onze coach. Eén wedstrijd als absoluut orgelpunt van de chaos waarin de fiere club zich bevindt. Jean-Marc Bosman - wie kent zijn voornaam vandaag nog - is de boeman, zijn arrest heeft Anderlecht in een nieuwe, donkere toekomst gestort. Onheilspellende tijden…

De tandem VDS Jr - Verschueren Sr heeft het aanvankelijk ook moeilijk en kan het tij niet meteen keren. Johan Boskamp terughalen blijkt geen wondermiddel en willens nillens moet men zich op de jeugd beroepen. Jongeren als Walter Baseggio, Kurt Van de Paar, Azubike Oliseh en Alin Stoica steken hun neus aan het venster, maar toppers zijn het (nog) niet. Met de terugkeer van Enzo Scifo in 1997 wordt wel een ster aangetrokken, een kind van het Park bovendien. En dankzij diens connecties wordt ook Dan Petersen gehaald, schitterend in de voorbereiding, ondermaats erna. Die verdomde knikkers toch, telkens wanneer het om hen gaat, loopt het spaak. 

Onze concurrenten zijn niet langer Sampdoria Genua, AC Milan of Club Brugge, maar Moeskroen, Lommel en Harelbeke in de strijd om plaats 4. Club eindigt tussen 1995 en 1999 op plaats 1, 2, 1 & 2. Zouden de Blauw-Zwarten Anderlecht naar de kroon kunnen steken?

Hoewel de betrokkenen het een meesterzet zullen noemen - maar dat maken ze ons en Stephan Keygnaert niet wijs - duwt het bestuur het trainersstokje in de handen van Jean Dockx. ’s Mans liefde voor de club blijkt andermaal zo groot dat hij het nog aanvaardt ook. Een van zijn eerste wedstrijden als T1 (ok goed, in tandem met Franky) is de bekerwedstrijd op het roemrijke FC Denderleeuw, waar hij Tomasz Radzinski in de spits posteert. Heel de 1908-familie schreeuwt moord en brand! Die pocket spits van Germinal was al geen Anderlecht materiaal en zal dat na zijn beenbreuk - nog voor hij gekocht werd - zeker nooit worden. Anderlecht speelt gelijk en verliest met de strafschoppen, ook toen al.

Maar… De tijd doet zijn werk en Jean-Francky blijken toch wel een plan te hebben. Anderlecht wordt beter, dominanter en pakt punten. Het spel is niet sprankelend maar de Paarswitten zullen weer hun eindeseizoensspurt maken, lijkt het dan. En dan komt Standard… 0-6. Dan komt RC Genk… 2-5. Anderlecht haalt Antheunis, wellicht enkel en alleen omdat Jean altijd naar de schaduw verlangt. Jan Koller heeft een voorakkoord met Standard, de Rouches hebben 120 miljoen BEF klaar liggen. Maar lange Jan kiest voor Grijze Michel en de rest werd geschiedenis. Tomasz Radzinski, de man die nooit goed genoeg ging zijn voor ons, zal 2 jaar later wereldkampioen Barthez tweemaal verschalken en ons Anderlecht voorbij Europees kampioen Man U loodsen. 

Een ding is zeker en dat is dat niets zeker is. Zal Kemar Roofe de nieuwe geblesseerde spits hetzelfde parcours als Radzinski lopen? Zal Verschaere een Stoica 2.0, zelfde voeten beter hoofd, worden? Of hebben we met Jeremy Doku een Dan Petersen te pakken? De toekomst zal het uitwijzen, maar één ding is zeker: een beetje steun kan iedereen gebruiken. Zeker van de man die het ooit allemaal zelf meegemaakt heeft. Maar aangezien Roger het stadion klaarblijkelijk al verlaten heeft, draaien we mijn favoriete uitspraak eens: if you get the hell out of the stadium, you don’t support the team!





anderlecht-online forum