Fernando: "Heb de kwaliteiten voor Anderlecht"

Fernando Canesin Matos is bezig aan een prima voorbereiding. Het Nieuwsblad sprak met hem en hij steekt zijn ambitie niet weg: "Als Biglia en Vargas in het begin van het seizoen geblesseerd zijn moet ik mijn kans grijpen."


Tot nu toe kennen we de 19-jarige Braziliaan als Canesin Matos, maar zelf verkiest hij Fernando. "Jullie noemen mij allemaal Canesin Matos, maar mijn voetbalnaam is Fernando. Dat hoor ik liever", zo vertelt hij.

Vorig seizoen maakte België met hem kennis in de slotwedstrijd tegen Lokeren, waarin de dribbelvaardige Fernando erg sterk speelde. "Die match tegen Lokeren was mooi, maar ik ben dat al vergeten. Ik moet naar de toekomst kijken en dit jaar hoop ik op meer speelkansen in het eerste elftal. Dat ik nu mag meetrainen met de A-kern heb ik zelf afgedwongen, maar je voelt dat de concurrentie groot is."

"Maar ik weet dat ik de kwaliteiten heb om bij Anderlecht te spelen. Natuurlijk moet ik nog veel verbeteren. De trainer roept regelmatig op mij omdat ik te veel dribbel, maar die versnelling met de bal aan de voet en de infiltratie zijn net mijn sterke punten", aldus de Braziliaan. "Toch probeer ik nu sneller passes te geven. Mijn voorbeeld en idool is Kaka van Real Madrid."

"Ik speelde nog samen met Ronaldo"

Fernando zette zijn eerste voetbalpasjes in de voetbalschool van Palestra in Brazilië. "Ik speelde er tien jaar. Daarna trok ik naar Rio Branco en uiteindelijk tekende ik voor drie jaar bij Olé Brasil. Als 15-jarige zat ik één keer in de nationale selectie voor Brazilië, maar net toen brak ik een voetbeentje. Nadien is het mij nooit meer gelukt."

Toch wist Fernando er indruk te maken. "Ik kon een transfer naar topclub Corinthians versieren. Ik speelde er bij de min 17-jarigen toen Ronaldo in de eerste ploeg speelde. Soms kon ik mijn ogen niet geloven als we elkaar op de club een hand gaven. Met de U17 speelden we eens een oefenwedstrijdje tegen de A-kern en hij scoorde een hattrick. Mijn vrienden en ik gingen ook regelmatig met Ronaldo op de foto. Hij was een fenomeen."

"Ik voetbal voor mijn papa"

Lang bleef Fernando niet bij Corinthians. "Mijn vader overleed plots aan een herseninfarct. Mijn zus kwam het mij vertellen en mijn wereld stortte in. Het voetbal kon mij echt even niet meer schelen en ik keerde terug naar mijn vroegere club."

"Mijn vader werkte in een bakkerij, maar hij kwam naar al mijn matchen kijken. 's Avonds bracht hij ook altijd taartjes mee. Ik moest heel veel trainen om niet te verdikken. Zijn naam Ayrton staat nu op mijn arm getatoeëerd en ik speel met het nummer 55, zijn geboortejaar. Ik voetbal nu voor mijn papa: hij zou fier zijn op mij."

"Ook PSV en Bremen toonden interesse"

Ondanks zijn vertrek bij Corinthians, bleef Fernando wel de aandacht trekken van Europese clubs. "Werder Bremen en PSV waren ook geïnteresseerd, maar Anderlecht-scout Werner De Raeve sprak mij eerst aan. Ik rende naar huis en vertelde mijn moeder dat ik naar Europa kon. Ze barstte in tranen uit."

"Bij Anderlecht moest ik wel eerst zes maanden testen. Toen ik in België arriveerde, was dat een shock. Het was koud in oktober en ik sprak de taal niet. Na vijf matchen brak ik ook nog eens een voetbeentje en moest ik geopereerd worden. Ik was twee maanden out en had schrik dat ik zonder contract zou moeten terugkeren. Gelukkig had ik Anderlecht al overtuigd."

"Ik ben nu helemaal geïntegreerd"

Intussen zijn we twee jaar verder en vergaat het Fernando prima in België. "Ik ben ondertussen helemaal geïntegreerd. Ik woon hier alleen, maar dankzij mijn leraar Frans en mijn lef om met iedereen te praten kan ik al vlot communiceren. Ook koken is geen probleem. Mijn moeder heeft me goed opgeleid."

"Vorig jaar leerde ik hier wel een Braziliaanse vriendin kennen, maar ik ben haar uit het oog verloren toen ik deze zomer terugkeerde naar Brazilië. Ik zal eens moeten checken of het nog aan is."

"Diogo heeft beste techniek van de vijf Brazilianen"

Met de terugkeer van Reynaldo en de komst van Diogo en Samuel bestaat het contingent Brazilianen bij Anderlecht intussen uit vijf stuks. Het is een vrolijke bende die vaak samen optrekt. "Regelmatig gaan we allemaal samen met Luiza (de begeleidster van de Zuid-Amerikanen, red.) eten in een Braziliaans restaurant in Sint-Gillis", aldus Fernando.

"Op het trainingsveld dagen we elkaar soms uit om te tonen wie de beste techniek heeft. Iedereen heeft zo zijn trucjes, maar Diogo is toch de beste. Hij speelde niet voor niets in het Braziliaanse beloftenelftal. Maar we hebben echt allemaal het potentieel om bij Anderlecht te spelen, hoor."