Rouw en veerkracht: Moussa Ndiaye eert zijn overleden broertje Alpha
ZATERDAG, 4 OKTOBER 2025, 09:15 - emjomi
INTERVIEWS Voor Anderlecht-verdediger Moussa Ndiaye (23) is voetbal meer dan ooit een bron van troost. Op 17 augustus verloor hij zijn jongste broer Alpha, die op 13-jarige leeftijd verdronk aan een strand in Dakar. “Alpha was mijn beste vriend,” zegt Ndiaye. “Hij liep in de Senegalese hoofdstad rond met mijn Anderlecht-shirts en belde mij na elke wedstrijd. Het is onwezenlijk dat hij er niet meer is.”
Op de dag van het drama zat Ndiaye op de bank bij de 0-2-zege van Anderlecht tegen Dender. Pas na de wedstrijd ontdekte hij het vreselijke nieuws. “Mijn vader had gezegd dat niemand mij mocht bellen omdat ik een match had. In de auto zag ik plots verschillende berichten van mijn familie. Toen ik thuiskwam, hoorde ik dat Alpha was overleden. Dan stort je wereld in.”
Lees verder onder de advertentie
Lees verder Volgens lokale media verdronk Alpha in de wijk Guédiawaye toen hij samen met vrienden ging zwemmen. De zee was ruw en er was nog geen toezicht aanwezig. “Zijn vrienden hebben nog geprobeerd om hem te redden, maar ze waren zelf kinderen. Na twee uur vonden ze zijn lichaam terug. Dat beeld laat me niet los, maar ik wil niet te veel details kennen. Het maakt de pijn alleen groter.”
Rouw en verantwoordelijkheid Ndiaye reisde meteen af naar Senegal. “Ik moest als oudste broer sterk zijn voor mijn familie. Ik heb mijn moeder beloofd dat ik de kracht zou vinden om er voor hen te zijn. Een week lang ben ik in Dakar gebleven om troost te bieden. Het afscheid was zwaar, maar het hielp om herinneringen op te halen. Alpha was een vrolijke jongen, dol op voetbal en altijd in mijn buurt wanneer ik thuis was.”
Alpha speelde bij de voetbalschool ASC Jamono en droomde ervan prof te worden. “Hij was een aanvaller, een linkspoot zoals ik, en hield van scoren. Hij vertelde aan iedereen dat ik ooit bij Barcelona speelde. Dat maakte hem zo trots.”
Steun bij Anderlecht Na de begrafenis vond Ndiaye opnieuw steun bij zijn club. “De coach gaf me alle tijd om terug te keren. Mijn ploegmaats stuurden me warme berichten en speelden voor mij. Ik heb voor de wedstrijd tegen Genk met zijn naam onder mijn rugnummer gespeeld. Dat shirt heb ik laten ondertekenen door het hele team en naar mijn familie gestuurd om in te kaderen.”
Ook de supporters en Senegalese collega-voetballers betuigden massaal hun steun. “Ik kreeg zoveel berichten op Instagram dat ik niet alles kon lezen. Misschien heb ik er zelfs een paar gemist, maar de steun voelde ik overal.”
Voetbal als therapie Ondertussen heeft Ndiaye zijn basisplaats bij Anderlecht heroverd. “Voetbal helpt me om door te gaan. Ik speel nu altijd met Alpha in mijn hart. Hij zal er voor altijd bij zijn.”
En met een glimlach besluit hij: “Trouwens, mijn naam wordt vaak verkeerd geschreven. Het is niet N'Diaye met een apostrof. Gewoon Ndiaye. Zo zou Alpha het ook gewild hebben.”
