Hij kwam in 2008 naar Anderlecht als een nobele onbekende uit FC Basel, maar groeide snel uit tot een betrouwbare schakel op de linksachter. Behrang Safari was geen man van grote uitspraken, maar wel van solide prestaties. Met zijn loopvermogen, stevige tackles en nuchtere mentaliteit veroverde hij een plaats in het hart van paars-wit. Maar wat gebeurde er met Safari nadat hij Neerpede achter zich liet?
Een Zweedse globetrotter Na drie seizoenen bij Anderlecht keerde Safari in 2011 terug naar zijn Zwitserse roots en tekende hij opnieuw bij FC Basel. Daar volgde een nieuwe glorieperiode: meerdere landstitels, Champions League-avonturen (met o.a. een zege tegen Chelsea) en een stevige reputatie als ervaren linksback. In 2016 keerde hij dan echt terug naar huis: Malmö FF, de club waar hij ooit prof was geworden. In Zweden sloot hij zijn carrière in stijl af, met opnieuw een titel op zijn palmares in 2020.
Lees verder onder de advertentieLees verder Safari stopt… en dan? In 2021 kondigde Safari zijn afscheid als profvoetballer aan. Maar stilzitten? Daar doet Behrang niet aan mee. Samen met oud-ploegmaat Markus Rosenberg richtte hij een agentschap op voor jonge voetballers: Full Potential Agency. Het duo wil jongeren begeleiden in hun sportieve én persoonlijke ontwikkeling, met de focus op mentaliteit, stabiliteit en begeleiding op maat. Een logische keuze, want Safari staat bekend als evenwichtig, sociaal en betrokken.
Zijn privéleven Safari woont in Zweden met zijn vrouw en vier kinderen. Wat velen niet weten: hij is van Afghaans-Iraanse afkomst, maar groeide op in Zweden vanaf jonge leeftijd. Hij spreekt vloeiend Zweeds, Engels en zelfs een mondje Duits. Zijn multiculturele achtergrond gebruikt hij vandaag om bruggen te bouwen, ook buiten het voetbal. Af en toe duikt hij op als analist op Zweedse televisie bij Malmö-wedstrijden, maar grootschalige media-ambities heeft hij niet. Liever werkt hij achter de schermen.
In herinnering bij Anderlecht Safari is misschien niet het eerste gezicht dat je ziet als je denkt aan het gouden Anderlecht van rond 2010. Niet flamboyant, maar verdedigend betrouwbaar, met een uitstekende traptechniek en voorbeeldige inzet. Hij was misschien ook de enige die een tijd lang Olivier Deschacht uit de ploeg kon houden.
