Acheampong: "Ik wil mijn familie trots maken"

Terwijl Anderlecht zich klaarstoomt voor het nieuwe seizoen, blinkt Frank Acheampong uit op het WK voor -20-jarigen. Hij gaf er al vier assists en scoorde zelf één keer. De FIFA-website zocht hem op voor een kennismaking.


Familie is erg belangrijk voor Acheampong. "Mijn moeder vertelde me dat zodra ik kon kruipen, ik overal tegen wilde schoppen", lacht de kleine aanvaller. "Maar toen ik naar school ging en daar goede resultaten behaalde, wilde ze dat ik me daarop concentreerde." Het was een man uit de lokale kerkgemeenschap die Acheampongs moeder overtuigde hem toch te laten voetballen.

Naar Thailand

In zijn tienerjaren speelde Acheampong in de Ghanese hoogste klasse, tot hi op zijn 17e naar Thailand trok. De cultuur en het klimaat waren een schok voor de jonge voetballer. Hij nestelde zichzelf in de veilige cocon van het trainingscentrum van Buriram United en kwam amper buiten. "Ik was gefocust en wilde iets van mijn leven maken", vertelt Acheampong over deze periode. "Ik wilde mijn familie gelukkig en trots maken."

En dat lukte. Acheampong werd verkozen tot beste buitenlander in de competitie en de fans waren zot van hem. "Het was ongelooflijk. Op een bepaald moment wilden ze me zelfs naturaliseren zodat ik voor Thailand kon voetballen", lacht Acheampong. "Ze waren echt verliefd op mij. De voorzitter beschouwde me zelfs als een zoon."

Toen hij in Thailand speelde, stief zijn vader. "Mijn familie vroeg me toen om niet te voetballen, maar ik zei 'Neen. Of ik nu speel of niet, hij is dood en zal niet terugkomen. Ik moet deze wedstrijd spelen'", zo vertelt Acheampong. "Het was een belangrijke wedstrijd. Na negentig minuten stond het nog 0-0. Toen vroeg ik God om hulp en tijdens de drie minuten blessuretijd scoorde ik het winnende doelpunt."

Naar België

Acheampong bleek te goed voor de Thaise competitie en Europa lonkte. Nadat een test bij Celtic op niets uitdraaide, kwam hij in januari bij Anderlecht terecht. "Alles is hier prima, behalve het weer", aldus Acheampong.

Het globetrotter-bestaan bevalt de Ghanees eigenlijk wel. "Het is zwaar, maar je doet zoveel leuke ervaringen op. Je leert zoveel verschillende mensen en culturen kennen. Als je niet reist, kan je de wereld niet leren kennen. En bovendien is het goed voor mijn carrière. Ik moet nu gewoon hard werken en hopen dat mijn dromen uitkomen."