Analyse CL Speeldag 2: Griekse tragedie

Anderlecht verloor woensdagavond met 0-3 van het Griekse Olympiakos. Een Griekse tragedie voor scorebordjournalisten, maar een zeer behoorlijke prestatie voor wie de wedstrijd objectief analyseert.



Sterk Anderlecht, efficiënt Olympiakos

Na de ongeïnspireerde vertoningen tegen Benfica, Club Brugge en Lierse, begon Anderlecht verschroeiend aan de wedstrijd tegen Olympiakos. Onder leiding van het verbluffend sterke duo Praet-Tielemans creëerde paars-wit kans na kans.

Hoewel Homerus een slordige 2500 jaar voor de geboorte van Franz Kafka stierf, bevatte deze Griekse tragedie al Kafkaiaanse toestanden. Het eerste foutje van Tielemans werd genadeloos afgestraft door Mitroglu.

Ondanks de achterstand bleef Anderlecht vol lef voetballen. De landskampioen miste echter kans na kans. Ook van op elf meter lukte het -opnieuw- niet. Anderlecht had de beste helft van het seizoen achter de rug, maar moest toch met een 0-1 achterstand naar de kleedkamer.

Ook in de tweede helft was paars-wit de betere ploeg. Olympiakos trok echter een Trojaanse muur op en Anderlecht was niet leep genoeg om de forcing te voeren met een houten paard.

Mitroglu klopte Kaminski, die de geblesseerde Proto verving, nog twee keer. De jonge Belg met Poolse roots bleef verslagen achter. Hij kreeg nauwelijks een bal in zijn richting, maar moest wel drie keer het leer uit de netten vissen.

Jonge wolven

dat Anderlecht-Olympiakos een duel tussen jonge wolven en oude krijgers zou worden, was al lang geleden voorspeld. Dat die jonge wolven zoveel sterker waren, maar toch zo hard de boot in gingen, zagen we veel minder aankomen.

Het moet van het tijdperk Koller-Radzinski geleden zijn dat paars-wit nog zo dominant voetbalde in de Champions League. Olympiakos klopte Anderlecht echter op efficiëntie en ervaring.

De Grieken braken het tempo van de thuisploeg met slimme vertredingen. Met de vrije trappen kon Anderlecht nauwelijks of niets aanvangen. Sinds het vertrek van Bousoufa -in maart 2011- heeft Anderlecht geen specialist meer in huis voor corners of vrije trappen. Om over strafschoppen nog maar te zwijgen.

Toch mag ook niet vergeten worden dat Anderlecht met een piepjonge ploeg aan de aftrap kwam. Maarliefst vijf spelers waren 20 jaar of jonger en amper drie spelers waren ouder dan 23. Wat wel opvalt is dat zowel de oudste speler (Gillet) als diegene die het luidst om een transfer roept (Kouyaté) een doelpunt of zijn geweten had.

Conclusie:

Het klinkt bizar na een 0-3 nederlaag, maar Anderlecht overklaste
Olympiakos op vele vlakken. We betwijfelen ten zeerste of er -op Mitroglu na- veel namen van Griekse spelers in de notitieboekjes van de talrijke scouts zijn beland. Het is echter te hopen dat de paars-witte talenten niet te snel de stap naar het buitenland willen zetten. Als Anderlecht het grootste deel van deze kern nog een jaar of twee kan samenhouden, is deze groep tot grootse dingen in staat.

Wie dacht dat dit Anderlecht een overgangsjaar zou doormaken en een figurantenrol zou spelen in Play-off 1, is eraan voor de moeite. Als iedereen de mentaliteit van woensdag kan overdragen naar de vaderlandse competitie, hoeft paars-wit voor geen enkel team bang te zijn. Want iedereen heeft zijn zwakke plekken. Zelfs Achilles.