Competitieopener bevestigt pijnpunten

ANDERE Anderlecht opende gisteren de nieuwe competitie met een matige prestatie en een puntendeling op het veld van promovendus Antwerp. Van paniek hoeft geen sprake te zijn. Anderlecht heeft nog tijd. Maar het kan die tijd maar beter goed besteden.

Toegegeven: Anderlecht drukte Antwerp helemaal weg in de tweede helft en had altijd moeten winnen. Maar de thuisploeg was zowel op als naast het veld nog een bouwwerf.

Zes van de elf starters, speelden vorig seizoen nog in 1B. Dino Arslanasic  en Obbi Oularé hadden nog maar één groepstraining in de benen. Coach Lásló Bölöni was zelfs de naam van die laatste vergeten.

Ook fysiek was de tegenstander niet klaar. De krampen waren grotendeels gefaket, maar dat de rood-witte pionnen na een uur amper nog de ene voet voor de andere konden zetten, niet.

Anderlecht is misschien wel versterkt ten opzichte van vorig seizoen, maar de pijnpunten zijn duidelijk. De rechterflank Dennis Appiah – Alexandru Chipciu komt veel tekort. De stilaan chronisch geblesseerde Andy Najar kan wel op één van beide posities een serieuze meerwaarde bieden, maar niet op allebei tegelijk.

Ook het middenveld is een puinhoop. Individueel zijn het stuk voor stuk uitstekende spelers, maar de optelsom werkt niet. Sven Kums was gisteren plots de meest vooruitgeschoven middenvelder: u raadt het al. Een defensief geïnspireerde keuze.

Kums moet een rij lager staan, met een fysiek sterke speler naast zich: Leander Dendoncker. Met Sofiane Hannien Nicolae Stanciu heeft Anderlecht twee spelers lopen die op de tien uit de voeten kunnen.

Terwijl er voor Dendoncker geen stand-in is, houdt Anderlecht in dit scenario Adrien Trebel  én Pieter Gerkens op de bank. Hanni naar de flank duwen om alle andere middenvelders genoeg minuten te schenken is gewoon geen goed idee.

Omdat Hanni op de linksbuiten speelde, bleef Henry Onyekuru negentig minuten op de bank. We kunnen al raden waarom: hij is nog niet sterk genoeg in het meeverdedigen.

Anderlecht heeft de pionnen om dit seizoen een heerlijk team tussen de lijnen te brengen. Een aanvalslinie met Lukasz Teodorczyk -die vindt zijn topvorm vroeg of laat heus weer terug- , Onyekuru en Najar is om van te likkebaarden.

Een middenveld met Hanni, Kums en Dendoncker ook. Uros Spajic – Kara Mbodj is in defensief opzicht een duo dat niet zou misstaan in de Premier League. Ivan Obradovic is dan weer een oerdegelijke linksachter. Matz Sels zal moeten bewijzen dat hij -opnieuw- Champions Leagueniveau kan halen. In het geval-Appiah vrezen we voor de zaak.

In de Champions League hoeft Anderlecht heus niet erg offensief voor de dag te komen tegen pakweg Real Madrid of Manchester United. Zelfs in de Play-Offs kunnen we een defensieve aanpak begrijpen. Maar met drie eerder controlerende middenvelders aantreden tegen pakweg Antwerp of Waasland-Beveren? Het mag wat meer zijn, René. En hoewel u dat in elk interview blijft ontkennen, beseft u dat intussen ook.