Mykhaylichenko: "De onzekerheid is vreselijk"

INTERVIEWS Bogdan Mykhaylichenko kreeg onlangs nog een staande ovatie in het Lotto Park, het deed hem deugd, maar ondertussen woedt de oorlog in zijn thuisland verder en is de onzekerheid groter dan ooit.

De shirts van de halve finale in de Croky Cup van RSC Anderlecht en Eupen, werden geveild voor Oekranië. "Het is ongelofelijk hoeveel steun we hier in België krijgen, Hendrik Van Crombrugge zette zelfs nog een extra inzamelactie op in de kleedkamer. Ik ben daar erg dankbaar voor."

Oleg Iachtchouck van zijn kant probeert dan weer om jonge Oekraïnse voetballers met hun moeder naar België te halen. "Veel Belgische clubs hebben zich aangeboden om hen op te vangen, heel mooi om te zien."

Voetbal brengt de nodige afleiding: "Het zijn de enige momenten dat ik aan de oorlog denkt", zegt Mykhaylichenko, "Ik probeer ook gefocust te blijven als prof. Moest dat keren zou ik dat ook onmiddellijk laten weten aan de trainer".

Wapens opnemen

In Oekranië mogen alle mannen tussen 18 en 60 jaar het land niet verlaten, zij kunnen immers elk moment opgeroepen worden om te vechten. De broer van Mykhaylichenko is 27, zijn vader 50, momenteel kregen ze nog geen oproepingsbrief in de bus. In uiterste nood zou de linksback trouwens terugkeren om er zijn familie te verdedigen. "Maar momenteel zitten ze nog veilig maar ze horen de gevechten wel alsmaar dichter komen. We houden contact en minstens om de drie uur horen we elkaar, we gaan proberen om mijn mama en tante er weg te halen. Ondertussen sturen we alles wat ze kunnen gebruiken op, voeding, medicatie, geld om kogelvrije vesten te kopen."

Ondertussen groeit de onzekerheid, vooral als de oorlog nog aan de gang is eens het seizoen ten einde is: "Keren we dan terug naar Oekraïne of zal onze familie dan al hier zijn. Die onzekerheid is vreselijk", aldus Mykhaylichenko.