INTERVIEWS “Ik had nooit gedacht dat de kleinste van de groep zo’n kopbal in huis had.” Besnik Hasi stak zijn waardering niet onder stoelen of banken voor invaller Ibrahim Kanaté, die diep in blessuretijd de winnende treffer binnenknikte. Een korte opflakkering op een ijskoude avond – maar eentje met grote gevolgen voor paars-wit.
Na afloop hield Hasi zich opvallend op de vlakte. “Er groeit iets”, klonk het kort. Veel meer viel er niet te analyseren: Anderlecht had pas in de extra tijd drie onverwachte punten veroverd en dat was zowat de belangrijkste conclusie. Toch liet de coach doorschemeren dat er intern iets begint te leven: een groeiend vertrouwen, versterkt door drie overwinningen op rij – voor het eerst dit seizoen.
“De ploeg is blijven duwen, ook de jongens die later zijn ingevallen. Als een groep stappen wil zetten, is blijven winnen het beste medicijn.”
Voorzichtig richting top?
Concurrenten Union en Club Brugge zullen nog niet zenuwachtig worden, maar volgende week dient zich meteen een nieuwe test aan. Na de zege op Club komt nu Union op bezoek. Mocht negen op negen plots twaalf op twaalf worden…
Zwaai naar het lege vak
In de rillende Easi Arena zwaaide Nathan De Cat nog naar het verlaten bezoekersvak. Een kwinkslag van de 17-jarige spelmaker, want de tweehonderd Anderlecht-supporters waren wel degelijk afgezakt naar Henegouwen – alleen kozen ze voor een boycot van het stadion. De supporters volgden de partij enkele kilometers verderop en zagen pas in de absolute slotfase hun geloof beloond worden. Niemand hield nog rekening met een goede afloop, tot de onwaarschijnlijke held van de avond opstond.
Kanaté, nauwelijks groter dan 1m70, torende even boven iedereen uit. Hij kopte een vrije trap van Yari Verschaeren voorbij twee boomlange verdedigers. Zo veranderde een kille voetbalavond alsnog in een onverwacht feestje.
“De spelers hebben zich helemaal laten gaan in de kleedkamer,” glimlachte Hasi. “Ze wisten dat dit geen topmatch van ons was, maar hier hebben alle grote teams het lastig gehad. Union speelde er 0-0, Brugge verloor zelfs.”
Lang leek Anderlecht genoegen te moeten nemen met een flets gelijkspel. De smaakmakers van tegen Club Brugge hadden een mindere dag. Hasi leek soms uit zijn vel te willen springen – al was dat bij deze temperatuur geen goed idee.
Thorgan Hazard dook overal op maar leverde te weinig rendement op. Nilson Angulo toonde af en toe zijn klasse, maar sukkelde vooral met slordigheden. Bertaccini werkte wel hard maar miste scherpte, terwijl De Cat – opvallend met één handschoen – meer fouten maakte dan gewoonlijk. Zijn teleurstelling op het WK U17 lijkt nog niet helemaal verwerkt. Op het synthetische veld kwam elke slechte baltoets genadeloos naar boven.
“De omstandigheden, hun fanatieke publiek, ons ontbrekende uitpubliek… Toch hebben ze gevochten tot het einde,” zei Hasi.
De coach prees zijn defensie – met Sardella centraal als vervanger van de geblesseerde Hey – én zijn invallers: Stroeykens, Verschaeren en matchwinnaar Kanaté. Een subtiele manier om het hele team bij de winst te betrekken.
“Ik wist niet dat hij zó kon koppen, die kleinste van de groep,” lachte Hasi. “Zijn grootste troef is zijn snelheid. Bertaccini zat erdoor, en daarom moest Kanaté op een positie spelen die eigenlijk niet zijn favoriet is. Maar met zijn snelheid hoop je altijd op één of twee mogelijkheden. Dat hij dan de match beslist, is schitterend.”
De emoties waren groot bij de jonge Malinees. Tot nu toe was vooral zijn rode kaart tegen BK Häcken het meest besproken moment van zijn seizoen.
“Het is geen extraverte jongen,” vertelde Hasi. “Hij kwam begin dit jaar alleen uit Afrika over en is erg verlegen. We proberen hem open te trekken, want hij beschikt over veel talent. Hij zweeft nog tussen de RSCA Futures en de A-ploeg. Dit moment kan voor zijn ontwikkeling echt een kantelpunt zijn.”
Bron: HLN (Kjell Doms)
