INTERVIEWS Er heerst grote ontroering in het Belgische voetbal na het plotselinge overlijden van Glen De Boeck, in de nacht van zondag op maandag als gevolg van een hersenbloeding. De voormalige international, die uitgroeide tot een gerespecteerde coach, wordt in intieme familiekring begraven. Ook Frank Vercauteren, die zijn tijd verdeeld tussen België en Rusland, waar zijn gezin woont, reageert geschokt.
Tijdens een terugkeer uit Moskou vernam hij het nieuws. "Dat heeft me erg geraakt", vertelt hij. Hij betreurt vooral dat hij De Boeck niet meer heeft kunnen zien: "Ik zou niet zeggen dat Glen en ik heel nauwe vrienden waren, maar we hadden altijd een goed contact. Op afstand."
Lees verder onder de advertentie
Lees verder Vercauteren had gepland hem zo snel mogelijk te zien nu hij weer in België is, maar het is te laat. "Het is onwerkelijk", zegt hij.
Hun band gaat terug tot 2005, toen Vercauteren, net benoemd tot hoofdtrainer van RSCA, het aanbod van de club aanvaardde om De Boeck — toen gehinderd door knieproblemen — tot zijn assistent te maken. Vercauteren herinnert zich een man die recht door zee was, direct, soms te direct voor sommigen, maar altijd loyaal. Het duo werkte meteen. Samen veroverden ze een landskampioenschap.
In 2007 nam Anderlecht afscheid van De Boeck en Munaron, een beslissing die de ex-verdediger diep had geraakt. Vercauteren bleef buiten de polemiek, maar meent vandaag dat dat vertrek misschien achteraf gezien een geluk bij een ongeluk was. "Want Cercle Brugge was de beste periode van zijn trainerscarrière", klinkt het bij Vercauteren.
Los van het professionele benadrukt Vercauteren vooral de mens: een gepassioneerde werker met een sterk, oprecht karakter waarvoor hij veel respect had.
