Toen de nationale ploeg op 25 december 1944 de eerste naoorlogse wedstrijd speelde in Parijs, trad Arsène Vaillant van White Star aan als midvoor. Zes jaar later zou hij een tweede debuut maken met de nationale ploeg, dit keer als linksachter.

Arsène Vaillant was een atletische figuur, erg veelzijdig op sportgebied en met een aanleg voor basket, waarin hij het zeker even ver zou geschopt hebben. In het voetbal ging hij graag in het doel postvatten, maar zijn explosieve kwaliteiten, zijn durf en zijn goed schot maakten al gauw van hem de midvoor van het Brusselse White Star, terwijl hij ook goed voorin zijn plan trok als buitenspeler of binnenspeler.

Na een conflict met het bestuur in 1947 besliste hij zelf dat zijn loopbaan als topspeler voortijdig was afgelopen, waarop hij met de zaterdagamateurs van Energia ging spelen, en club uit een nevenbond. Daar toonde hij zich zo sterk dat Sporting een jaar later informeerde of hij geen zin had om opnieuw topvoetbal te bedrijven. Vaillant stemde toe en kwam nu eens als midvoor dan weer naast Mermans in de aanval uit. In ruil stond Paarswit Polyte Vanden Bosch en reservekeeper Raymond Ausloos af aan White Star. Uit die beginperiode bij Anderlecht zou Arsène Vaillant zich later vooral de harde trainingen van de Ierse coach Ernest Smith herinneren.

Toen het seizoen '48-'49 zes speeldagen ver was, vroeg Smith hem voor de uitwedstrijd op Club Luik de geblesseerde linksachter Jean Weyns te vervangen. Op Rocourt raakte hij zelf ook geblesseerd, maar zag zich bij zijn terugkeer drie weken later opnieuw aangeduid als linksachter. Met zijn offensieve bevliegingen en zijn snelheid liet hij daar een zodanig goede indruk dat men hem opnieuw opriep voor de nationale ploeg, dit keer als verdediger, waarbij achter hem Rie Meert het doel verdedigde en op de andere flank een andere Anderlechtman (Rik Matthys) spurtjes naar voor trok. In totaal verzamelde hij elf A-selecties, terwijl hij op clubniveau vijf keer kampioen werd. In 1955 stopte hij als speler, maar bleef het internationale voetbal volgen als commentator voor de RTBF-televisie. Met zijn collega-journalisten zou hij nog vaak op zaterdagmiddag de schoenen aanbinden.