Hoewel Jean Cornelis bij zijn club van oorsprong F.C. Lot werd weggekocht als voorspeler en in die hoedanigheid debuteerde met het fanionelftal tegen Racing Doornik, zou hij furore maken als linksachter van het geroemde team van de jaren '60. Ook als verdediger toonde hij zich zeer bedreven in de opbouw van het spel en zette vaak goede acties in over de getalenteerde linkerflank van Sporting, in combinatie met Jurion, Puis en Van Himst. De eerste van zijn 19 nationale selecties verkreeg hij via een interland tegen Spanje in 1962, maar zijn beste internationale prestatie zette hij in '64 neer op Wembley waar de Belgen via een knappe combinatie Cornelis - Vandenbergh die resulteerde in een prachtig doelpunt van eerstgenoemde een 2-2 gelijkspel behaalden tegen Engeland. Op Europees vlak zou zijn vroegtijdige uitsluiting tijdens een wedstrijd op het Spaanse Real Madrid de aanleiding vormen voor scherpe uitlatingen achteraf betreffende de scheidsrechterlijke leiding (de zaak Barberan).

Gedurende de twee laatste seizoenen met Sporting kreeg hij steeds meer concurrentie van de opkomende jongeren, Maurice Martens en Jos Volders.

Met de nationale ploeg speelde hij zijn laatste interland in '68 tegen West-Duitsland. Na zijn vertrek uit het Astridpark na afloop van het seizoen '70-'71 trok hij naar Beveren, de club die in die periode het kleine Anderlecht werd genoemd omdat het eveneens technisch hoogstaand voetbal bracht vanuit een sterk collectief geheel. Maar de keuze viel op een slecht moment: Beveren kende moeilijke tijden en zakte naar tweede. Daarop trok hij naar Crossing, waar toen Vandenbergh, Claessen en Masopust de dienst uitmaakten, maar opnieuw ging het bergaf, richting tweede klasse. Daarop besliste Jean Cornelis dan maar te stoppen met voetballen en zijn gelijk als trainer te beproeven. Via La Louvière, Union en nog eens La Louvière keerde hij uiteindelijk net als zovelen voor hem terug naar Sporting om er de jeugdploegen te trainen.

Jean Cornelis stierf op 21 maart 2016, nadat hij enkele weken eerder een hartaanval gekregen had toen hij een dameswedstrijd van RSC Anderlecht bijwoonde. Hij werd in coma naar het ziekenhuis gebracht, maar zou niet meer ontwaken. Hij werd 74 jaar oud en was dus tot zijn laatste dagen actief voor de club.